Η νομοθεσία :

Η Ελλάδα, στο πλαίσιο της ορθολογικής εναλλακτικής διαχείρισης των αποβλήτων με σκοπό την τελική τους διάθεση με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον και ακολουθώντας τις κοινοτικές οδηγίες 94/62/ΕΚ και ΕΕL 365-10/31-12-1994 της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί προστασίας του περιβάλλοντος, στις 6 Αυγούστου 2001 εξέδωσε το Νόμο 2939/2001 (ΦΕΚ Α’179), που αναφέρεται στις «Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων».

Η νομοθεσία αυτή αποσκοπεί, όπως αναφέρεται στο Κεφάλαιο Α, άρθρο 1, στην θέσπιση μέτρων για τη διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων με στόχο την επαναχρησιμοποίηση ή αξιοποίηση των αποβλήτων τους.

Τα «άλλα προϊόντα», εκτός των συσκευασιών, στα οποία ο νόμος αναφέρεται περιγράφονται στο άρθρο 2, & 4 και ενδεικτικά περιλαμβάνουν τα οχήματα, λάστιχα, καταλύτες οχημάτων, ορυκτέλαια, μπαταρίες και συσσωρευτές κ.α.
Ο Ν. 1650/1986 για την προστασία του περιβάλλοντος και το ΠΔ82/2004 προβλέπουν, βάσει της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει», ότι οι επιχειρήσεις που ρυπαίνουν το περιβάλλον με τηγανέλαια θα ελέγχονται και θα τιμωρούνται.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ αλλά και ο ΕΦΕΤ είναι υποχρεωμένοι για να ελέγχουν τις επιχειρήσεις και να επιβάλλουν πρόστιμα όπως αυτά καθορίζονται από τον νόμο.
Οι ως άνω κυρώσεις επιβάλλονται ανεξάρτητα από την επιβολή άλλων κυρώσεων που προβλέπονται στο Ν. 743/1977 (ΦΕΚ Α’319) «Προστασία Περιβάλλοντος και ρύθμιση συναφών θεμάτων», όπως εκάστοτε ισχύει, ή σε άλλες διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας.
Επί πλέον από τον Ιούνιο του 2004 είναι εγκεκριμένο Εθνικό Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης Απόβλητων Λιπαντικών Ελαίων (ΑΛΕ).